KAKKERLAKKEN

Uiterlijk en herkenning

Kakkerlakken zijn sterk afgeplatte insecten met lange antennen en meestal goed ontwikkelde vleugels, hoewel deze bij sommige soorten ontbreken. De vleugels van de mannetjes zijn beter ontwikkeld, deze van de vrouwtjes zijn verkort of ontbreken geheel. Het eerste paar vleugels is hard en leerachtig, het tweede paar vliezig. Kakkerlakken vliegen weinig, de meeste soorten gebruiken hooguit hun vleugels om naar beneden te fladderen. De meeste kakkerlakken zijn snelle lopers. Achteraan hebben ze twee zijdelingse staartjes, de mannetjes nog twee andere uitsteeksels. De kop is bedekt door het brede borstschild.

Een zestal exotische soorten komt min of meer frequent voor in woningen, sommige vormen een waar probleem. De Duitse en de bruinbandkakkerlak behoren tot de “kleine” kakkerlakkensoorten, de Oosterse, de Amerikaanse, de Surinaamse en de Australische tot de “grote” kakkerlakkensoorten.

Schade

Het zijn lichtschuwe nachtdieren die zich verstoppen in spleten en kieren. Elke soort heeft zijn specifieke voorkeur voor een welbepaald milieu. De meest voorkomende kakkerlakken zijn alleseters, en worden aangetrokken door voedingswaren en uitwerpselen. Ze knagen ook aan papier en leer. Door hun onwillekeurige eetdrang verspreiden ze bacteriën en vervuilen ze etenswaren en keukengerei met uitwerpselen. Ze scheiden ook een specifieke geur af.